Soochivith

วัดพระบรมธาตุสวี ตั้งอยู่ใน ตำบลสวี อำเภอสวี จังหวัดชุมพร เป็นวัดที่มีความสำคัญทั้งในพุทธศาสนา และ ประวัติศาสตร์ไทยเป็นอย่ างมาก เพราะเป็นที่ประดิษฐานของ พระบรมธาตุสวี และมีอายุย าวนานกว่า 700 ปีได้ ตามตำนานเล่าว่า ครั้งหนึ่ง พระเจ้าศรีธรร มาโศกราช ได้เสด็จยกทัพมาพักที่วัดร้างในอำเภอสวี

จังหวัดชุมพรมีชื่อปรากฏตั้งแต่ปีพุทธศักราช 1098 ในตำนานพระธาตุเมืองนครศรีธรร มราชฉบับของหอสมุดแห่งชาติ โดยมีความว่า เมืองชุมพรนั้นมีฐานะเป็นเมืองสิบสองนักษัตรของนครศรีธรร มราช ใช้รูปแพะเป็นตราเมือง เป็นเมืองหน้าด่านฝ่ายเหนือเพราะอยู่ทางตอนบนของภาคใต้ การเดินทางโดยทางบกจำเป็นต้องผ่านเมืองชุมพร ในปีพุทธศักราช 1997 แผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโล กนาถปรากฏในกฎหมายตราสามดวงว่า เมืองชุมพรเป็นเมืองตรีอาณาจักรฝ่ายใต้ของกรุงศรีอยุธย าจนถึงพุทธศักราช 2459 จึงมีฐานะเป็นจังหวัดในมณฑลสุราษฏร์ธานี คำว่า “ชุมพร”

วัดมิ่งเมือง เป็นวัดในตำบลเวียง อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ภาค 6 พื้นที่ตั้งวัดมีเนื้อที่ 2 ไร่ 3 งาน 40 ตารางวา (4,560 ตารางเมตร) ประวัติ วัดมิ่งเมือง ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อ

วัดเพชรสุวรรณ ตั้งอยู่ใน ตำบลบางตะบูนออก อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี เป็นวัดที่มีพื้นที่กว้างขวาง รายล้อมไปด้วยผืนน้ำ ท้องทุ่ง และวิวของภูเขาเป็นฉากหลัง เดิมสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2509 ด้วยสถาปัตยกรรมไทย ประกอบไปด้วย กุฏิ วิหาร อุโบสถ แบบวัดไทยทั่วไป ก่อนจะมีการบูรณะครั้งใหญ่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา และมีการสร้าง

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมหากษัตริย์ รัชกาลที่ 5 แห่งราชวงศ์จักรี เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันอังคาร แรม 3 ค่ำ เดือน 10 ปีฉลู ตรงกับวันที่ 20 กันย ายน พุทธศักราช 2396 ทรงเป็นพระราชโอรสพระองค์ที่

โคกอิฐ ร่องรอยโบราณสถานสมัยแรกเริ่มประวัติศาสตร์ในจังหวัดนราธิวาส ที่ตั้งของโคกอิฐ หมู่ที่ ๒ บ้านโคกไผ่ ตำบลพร่อน อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส   สภาพของโบราณสถาน โคกอิฐมีสภาพเป็นโคกอยู่กลางทุ่งนา บนแนวสันทรายเก่าที่วางตัวในแนวทิศตะวันตกเฉียงใต้ – ตะวันออกเฉียงเหนือ ห่างจากทะเลประมาณ ๑๐ กิโลเมตร มีคลองโคกไผ่ไหลผ่านทางด้านทิศเหนือ และมีคลองโคกอิฐ

จังหวัดนราธิวาส เดิมเป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมง ซึ่งตั้งอยู่ปากแม่น้ำบางนราติดชายทะเลอ่าวไทย ในสมัย พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโล กมหาราช บ้านบางนราถูกจัดให้อยู่ในเขตปกครองของเมืองสายบุรี ต่อมาถูกย้ ายมาอยู่ในปกครองของเมืองระแงะ ซึ่งเป็น เมืองหนึ่งในมณฑลปัตตานี ปี พ.ศ. ๒๓๕๕ เกิดมี โจรร้ายปล้นสะดมมากมายในมณฑลปัตตานี เหลือกำลังที่พระย าปัตตานีจะจัดการลงได้ จึงขอความช่วยเหลือ ไปยังพระย

จากคำบอกเล่าของชาวบ้านบริเวณนี้กล่าวว่า ในอดีตพื้นที่แห่งนี้เป็นที่ดอน มีป่าไผ่ และสัตว์ป่านานาชนิดอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก มีนายพรานชื่อ สิงห์ ผู้มีความชำนาญในการดำรงชีพในป่าได้มาพักอาศัยอยู่บริเวณป่าแห่งนี้เป็นคนแรก เพื่อนๆชาวเรื่องเล่าสามารถ รื่นรมย์ไปกับการแสดงวัฒนธรร มของชนเผ่าไทยทรงดำ พร้อมกับช็อปปิ้งสินค้าท้องถิ่นที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เมื่อชุมชนบ้านไผ่สิงห์แห่งนี้คือความงามของชาวไทยทรงดำที่เพื่อนๆชาวเรื่องเล่าสามารถสัมผัสได้ทุกมิติ ตั้งแต่การแต่งกาย อาหารการกิน การปลูกสร้างบ้านเรือน จนถึงขนบธรร มเนียมประเพณีที่ยังคงได้รับการสืบสานจากอดีตสู่ปัจจุบัน ทั้งนี้ ในปี พ.ศ.

วัดเกยไชยเหนือ (บรมธาตุ) เป็นวัดในตำบลเกยไชย อำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์ ริมฝั่งแม่น้ำยม ณ บริเวณสบกันของแม่น้ำยมกับแม่น้ำน่าน มีเนื้อที่ 26 ไร่ 2 งาน 92 ตารางวา ได้ตั้งเป็นวัดเมื่อปี พ.ศ. 2390 และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อปี

นครสวรรค์ มีชื่อเรียกเป็นที่รู้จักแพ ร่หลายมาแต่เดิมว่า ปากน้ำโพ โดยปรากฏเรียกกันมาตั้งแต่ในสมัยกรุงศรีอยุธย า ตามประวัติศาสตร์ในคราวที่พระเจ้าหงสาวดีบุเรงนองยกทัพมาตีกรุงศรีอยุธย าครั้งสมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ กองทัพเรือจากกรุงศรีอยุธย าได้ยกไปรับ ทัพข้าศึกที่ปากน้ำโพ แต่ต้านทัพข้าศึกไม่ไหวจึงล่าถอยกลับไป ปากน้ำโพ หรือต้นแม่น้ำเจ้าพระย าซึ่งเกิดจาก แม่น้ำปิงที่มีสีของน้ำใสหรือคล้ำกับแม่น้ำน่านที่มีสีน้ำขุ่นแดงที่มาของคำว่า ปากน้ำโพ สันนิษฐานได้หลายประการคือ 1.อาจมาจากคำว่า ปากน้ำโผล่